Kimse sınanmadı sevmekle benim kadar
Ben sevdim Seni, Annemi, Babamı ve kardeşimi!!! Dünya'nın en tatlı pastası gibi
Yada en acı biberi gibi
Seni ve onları sevmek dünya'nın en tatlı pastası'nın tarifi gibi
Saniyeleri dakikalara dakikaları saatlere saatleri günlere günleri haftalara haftaları aylara ayları yıllara yılları ömürlere katarak sevdim
Babamı!!!, beni anlamasa da anlamaya çabalamasa da hayallerimin en büyük katili olsa da acımasızlığımın sebebi olsa da sevdim ve yine de babamın bencilliği sabit bakışlığı yaraladı beni ve ben buna rağmen sevdim
Annemi!!!, ben!!! En küçük yaşımda en büyük halimle anladım ve sevdim
Ben!!! En küçük yaşımda Babamın Annemi yıpratışında büyüdüm
Ben o esnada dikbaşlı inatçı kızına dönüştüm annemin.
Ben!!! Kibrimi de gururumu da bu yüzden eksik etmez oldum benliğimde
Ben!!! En küçük yaşımda en büyük halimle anladım kadın olmayı ve en çokta bu yüzden sevdim annemi!!!...
Kardeşimi!!! Ben!!! Utana sıkıla sevdim
Çünkü o doğduğu günden beri başka türlüsü gelmedi elimden
Ama hem gurur duyarak
Ama hep kıskanarak sevdim onu
Gözüm sakınarak sevmek isterken onu
Ve seni sevmek en tarifi mümkünsüzü
Ama ille de bir tarif gerekirse?!
Seni sevmek gözelerimden akanlardı bunu görmek yeterli olmalıydı sana
Seni sevmek uykuma dalarken adını sayıklamakdı
Seni sevmek birinin adını çağırdığında acaba çağırdığı sen misin diye ardıma bakmaktı
Şimdi anladın mı nasıl sevmişim sizleri?
Şimdi anladınız mı nasıl da sevmişim sizleri?
17.09.14
Şiir: Zelâl Elif Aslıoğlu
